Nooit te koop: BMW 850i Sentimental

Deze auto mag nooit verkocht. Kwestie van ‘sentimentele waarde’.

Het wagentje is een paar centimeter lang, in slechte staat. Het onderplaatje zit los, in de achterklep zit een barst en rondom de linker buitenspiegel lijmresten. De nummerplaten zijn slordig geverfd, de raampartij zit te laag, één koplamp is beschadigd en de plastic lampen voor en achter zijn slordig geplaatst. Verf op wielen, stof op de ruit. Zonder doosje. Zou nog geen euro opbrengen bij online verkoop.

Het is een van de eerste modelautootjes die ik bij mijn treinenhobby kocht. Met een viertal rijksdaalders, warm in de hand gedrukt door mijn opa (“Als ik je daar een heel groot plezier mee doe, ga je er maar een uitzoeken”) fietste ik naar de hobbywinkel in Leiden, een kleine dertig jaar geleden. Internet bestond niet, ik had het model eerder bij een Bart Smit gezien.

Vele tientallen autootjes zouden volgen op generaties treinbanen. Als middelbaar scholier had ik een baan op mijn zolderkamer. Als twintiger knutselde ik een spoorbaan op de vliering van mijn huurflat. En als dertiger bouwde ik een emplacement op de zolder van mijn koophuis. Als veertiger heb ik een maquette in de woonkamer.

De donkergrijze BMW 850i verhuisde altijd mee en overleefde zijn gulle gever. Nu wil ik ruimte creëren op zolder en in kastjes. En dus staan er veel modelletjes in de verkoop. Maar deze 850i-Sentimental blijft. Dwars door alle tijden heen.