Hoe je kijkt
Als het gaat over de toekomst, roepen veel mensen “ik kan niet in een glazen bol kijken”. Ze bedoelen: “daar kan ik niets over zeggen.”
Sinds vandaag kan ik wel in een glazen bol kijken. En ik vind het fantastisch.
In de eerste plaats staat alles op zijn kop. De grond boven, de lucht onder. Dat vervreemdt. En als je verwonderd kijkt, heb je oog voor andere details.
In de tweede plaats zie je – doordat de bol het perspectief zo vertekent – dingen die heel dichtbij zijn, veel groter dan de dingen verder weg. De simpele gedachte “ja maar, zoals het in die bol staat klopt het niet”, helpt ook ontdekken hoe het voor jou dan wel klopt.
In de derde plaats leer ik van een uurtje spelen met de nieuwe bol hoe belangrijk het is om helder te blijven kijken. Een vingerafdruk hier, een veeg daar, en je hele beeld (van de toekomst?) vertroebelt.
In de toekomst kijken kan ik nog steeds niet. Maar ik weet wel dat ik het zonnig inzie. Want ik zie lichtpuntjes, ik zie perspectief, en ik vind mijn luchtspiegelingen heel comfortabel. Dat is een fijn startpunt voor een nieuw levensjaar.