De verleiders en de vinders

Zaterdagavond. In de grote stad zie ik De Verleiders, theater over onmenselijke bankiers, die in hun winstbejag hun klanten (‘stomme muppets’) heel effectief veel geld afhandig maken. Een aanklacht tegen de kille profiteurs van het onpersoonlijke systeem van grootbanken. In het nieuwe Luxor, dus vlakbij deze brug, onder deze gebouwen, aan de overkant van het water.

Zondagmorgen verlies ik in de kleine stad mijn portemonnee. Ongeveer op het moment dat ik deze foto maak, van deze brug, dit gebouw, aan de overkant van het water. Maar hoe ik mijn gangen ook naga, ik vind hem niet.

Zondagmiddag gaat de telefoon. Een wandelaar heeft de portemonnee opgeraapt. Aan de hand van de pasjes en kaartjes erin, heeft zijn vrouw de eigenaar gevonden. Ik mag de portemonnee komen halen bij de eerlijke vinders. Van al te veel bedankjes wil mevrouw niet weten: “Ieder ’t zijne.”