Thuisje

Ergens in het Land van Dommel staat een huisje.

 
Een beetje schuin misschien, en niet veel groter dat een hut.

Omgeven door een tuin vol bloemen die wellustig wuiven in de zomerwind.
Je komt er via een pad dat stil veert onder je voeten, zo loop je er altijd licht naartoe.

De deur is nooit op slot voor jou, jij mag er binnen. En eenmaal binnen zit je er beschut, en knus.

Misschien is het wat klein voor harde houten meubels. En andere starre dingen die je meetorst in dit stoffelijk bestaan. Maar voor iedere herinnering is plek genoeg. Elke droom en ieder spinsel kan er staan.

Er missen wel gemakken, zoals gas, water en stroom. Het voordeel is: je hoeft er niks. Je hoeft alleen jezelf te zijn. Vrienden zullen je er graag bezoeken. Kijken door het hartgat in de deur en zien je ogen stralen.

Zij zien: dit hier is je Thuisje. En dan telt de rest niet meer.