De eerste de beste
Er is een tijd geweest dat je heel hard moest fietsen om een bruidspaar nog op dezelfde dag een foto te kunnen laten zien van hun trouwdag. Die tijd is nog niet zo heel lang geleden.
Een dispuutsgenoot had voor zijn bruiloft een professionele fotograaf ingehuurd. Die liep de hele dag mee en maakte de geijkte plaatjes om een mooi trouwalbum te kunnen leveren. Zonder dat ik die fotograaf gesproken heb, kan ik me een voorstelling maken van het proces rond die foto’s. Hij zou ze ontwikkelen, er contactafdrukken van maken, de geslaagde foto’s ter selectie aanbieden aan het bruidspaar – wanneer dat terug was van de huwelijksreis – en een paar weken later vol trots een glanzend fotoalbum aanleveren.
Ik was als gast bij hun kerkdienst en zou ook ’s avonds het feest bijwonen. En ik had mijn camera ook meegenomen. Maar ik had bedacht dat mijn deadline op dezelfde dag viel. Toen het bruidspaar de kerk binnenliep stond ik langs het gangpad en schoot mijn filmpje vol. Direct na afloop van de dienst fietste ik met het rolletje naar de Hema, en liet het door de turbo-service afdrukken. Een uur later waren ze klaar. Dat uur gebruikte ik om een mooi lijstje uit te zoeken, inpakpapier te kopen en een hartelijke kaart te schrijven. De foto die ik het beste vond, liet ik vervolgens bij de copy-shop (op tien minuten fietsen) vergroten naar een A4-formaat, want dat kon toen, in kleur. Ik lijstte het in, en nam het ’s avonds mee als kadootje naar de receptie. De mijne was de eerste foto die het bruidspaar van deze feestelijke dag had. En dat werd gewaardeerd…
Je begrijpt: het was voor de tijd van de camera’s in mobiele telefoons. Digitale fotocamera’s waren er niet of nauwelijks. Social media waren nog nergens te bekennen. En dus was dit echt de snelste manier om het beeld te hebben. Nu kun je bij wijze van spreken aan het einde van je trouwdag een digitaal album bekijken met de foto’s die al je vrienden hebben gemaakt met hun smartphones, en doorgemaild of geüpload.
Waarom zou je nu nog weken wachten op een gedrukt fotoboek? Het antwoord is even eenvoudig als waar: omdat je een fotograaf vraagt omdat die foto’s gaat maken die de andere gasten niet maken. Omdat de fotograaf er oog voor heeft. Er tijd voor maakt. Er de benodigde apparatuur voor meeneemt. En een stijl heeft die je aanspreekt. Maar bovenal: omdat je die foto’s niet wilt voor de dag of de avond zelf, maar als herinnering voor vele jaren later. Dan ben je die paar weken uitkijken naar het album zo weer vergeten.
En voor de tussentijd heb je de snelle plaatjes van de snelle apparaatjes. Die je vervolgens thuis op je eigen kleurenprinter afdrukt. En dispuutsgenoten worden inzetbaar voor andere taken!