Prinsengracht

Wie achteraan staat, kan niet zoveel zien. Tenzij hij hulpmiddelen bij zich heeft, zoals een camera, lange armen of een trapje. 

Er was veel publiek bij het Prinsengrachtconcert. Zoveel, dat de boodschap van het verkeersbord nu weinig toelichting behoefde.

Terwijl op het drijvend podium de pianist Jean Yves Thibaudet, een Ierse mezzosorpraan en het rietkwintet Calefax optraden, stond ik met S bij de Reebrug. Alwaar je met een keukentrapje vrienden maakt, ook (zeker!) wanneer er geen stokbrood of Franse kaasjes op liggen.

Twee dames uit de buurt hadden het trapje geregeld. Iedereen “die een grote camera bij zich had” mocht even op het trappetje klimmen van de dames. Ik ook, maar besloot na een proefklim dat ik meer had aan mijn lange armen.
Deze foto maakte ik met gestrekte armen, camera boven mijn hoofd. Die natuurlijk wel in de live-view stond, zodat ik kon zien of ik hem goed had gericht.

De mensen die om me heen stonden zagen me in de weer en vroegen; waar is het podium? En hoe ziet het er daar uit? Zij konden onmogelijk over alle hoofden heen kijken en vormden hun beeld aan de hand van mijn foto’s. En ik vormde mij een beeld van (sommigen van) hen.

In mijn omgeving zei iemand: “Ik zie helemaal geen bootjes!” Zij had lange tijd op het trapje gestaan en zelfs vanaf die hoogte waren de bootjes niet te zien. Laat staan water. Er waren alleen maar mensen. 

De afstand tot het podium was wel zo groot dat niet iedereen vol ontzag of overgave naar de muziek luisterde. Uit sommige open ramen klonk gezelligheid. En dan waren er mensen die gebelgd omhoog keken, of probeerden via belerend ge-Ssssst! een bijdrage te leveren aan de bijzondere sfeer op de gracht.

Een van de trapdames, zo vertelde S, had ineens aan haar vriendin gevraagd: “Hoe heet dit concert eigenlijk?” Ze was een sms aan het versturen. “Is jouw pa ook bij het grachten-” en toen was ze er niet uitgekomen.

Het was een betere zomeravond. Voorafgaand aan het concert had ik met S gepicknickt in het Vondelpark. Na afloop spraken we lang op een terras. En we spraken af: S gaat een kinderboek maken, misschien wel over fonteintjes op familiebezoek. En ik een liedje. Over de liefde voor mijn dochter.

Bekijk hieronder het Prinsengrachtconcert in de registratie van de Avro: