Pispoes

Het eerste wat me opvalt als ik de tas met fotolenzen wil pakken, is de penetrante geur van kattenpis. Het zal toch niet…?

Het zal wel. Als ik de lenzen uit de stinkende tas pak merk ik dat de 85mm plakt. En niet zo’n beetje. Poezebeest heeft een van mijn duurste lenzen uitgezocht als pispaal. De eerste zorg is dat de het glas of de coating van de lenzen is aangetast door het zure vocht. Gelukkig hebben de lenskapjes hun werk gedaan: er is geen vocht op de glazen gekomen. Maar het mechaniek dat je gebruikt om handmatig scherp te stellen zit vastgeplakt! En de zonnekap heeft een zwartfluwelen binnenkant, die blijft nog decennia de geursporen van dit ongelukje dragen.

Pissig
Ik ben nu natuurlijk knap pissig op de poes. Want hij wist best dat mijn foto-tas geen kattenbak of urinoir is. Maar hoe terecht is die boosheid? Kat kan er toch ook niets aan doen dat hij soms moet piesen? Daarbij: ik heb er ook niet echt op toegezien dat hij uit de buurt van de tas zou blijven. Toen het gebeurde was ik er niet bij. En ik heb de tas open op de grond laten liggen, met de kostbare lenzen er zomaar in, op een plek waar de kat kon komen. Dus het voelt niet helemaal terecht om nu boos op het dier te blijven.

Beweging
Met een papiertje weet ik wat van de stinkende drek uit het mechaniek te verwijderen. Er komt weer een beetje beweging in, maar het blijft schokkerig. Ik durf er geen extra water bij te gebruiken en blijf draaien aan die lens, in de hoop  dat het minder stroef wordt. Wonderlijk genoeg werkt de autofocus nog wel goed. Het lijkt erop dat de plakkerige zeik niet al te diep in het mechaniek is doorgedrongen.

Straf
Maar hoe reageer ik mijn boosheid af? Ik zoek nog een passende straf. Voorlopig maak ik geen foto’s van de kat. Of alleen maar foto’s die ik handmatig heb scherpgesteld. En die dus onscherp zijn.

Zal hem leren.