Voorgesprek

We liepen het dagprogramma door. Het werd een eenvoudige bruiloft, met weinig gasten en nog minder poeha. Nuchtere Nederlanders als ze waren vonden Y en J die kermis niet nodig. Ze vonden het wel fijn om te trouwen, maar vooral hij verheugde zich meer op het getrouwd zijn.

Andere plek
De fotoreportage, daar zag hij nogal tegenop. ’t Was dat het erbij hoorde, maar anders had hij het liever niet gedaan. Hij stond niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Bij mij gingen alle alarmbellen af. Dit ga je zien, dit worden geen ontspannen portretten. Al pratend kwamen we erachter dat hij op een andere, minder openbare locatie geen moeite had met een fotosessie. Sterker nog: verlost van de druk van vreemde nieuwsgierige ogen leek hij er zin in te krijgen. De eerste winst voor de reportage was geboekt.

Engelen
Sommige mensen willen graag op de foto met de glimmende auto die ze voor de trouwdag hebben gehuurd. Bij dit stel moest ik alert zijn op lieveheersbeestjes. Die waren er op de cruciale momenten in haar familiegeschiedenis altijd bij geweest. Er liep er eentje op het lint van een rouwboeket tijdens de uitvaart van haar oma. En op een onwaarschijnlijk moment in het jaar was er ineens weer een, wederom bij een begrafenis. Als groet of steun vanuit het hemelrijk. Y en J vertelden hoe overal in hun huis lieveheersbeestjesmotieven terugkwamen. Dus ook de macrolens gaat mee. (En een klein  potje, als mijn dochter wil meehelpen zoeken. Nog even over denken of ik dat ethisch verantwoord vind). Dat was de tweede winst.

Tranen
Ik hoorde familieverhalen, en wist daardoor op welke momenten, mensen en relaties ik extra alert ging zijn. De moeders hadden niet zoveel met elkaar. Dus als daar nu toch een onderonsje zou ontstaan, was het erg leuk om dat vast te leggen. En dan was er de muziek die gedraaid ging worden, met dat speciale verhaal erbij. Daar zouden tranen komen. Die dingen te hebben besproken, nu te kunnen verwachten. Dat was de derde winst.

Welkom
Het wordt een heel intieme bruiloft. Inclusief de voorganger, bruidspaar en mijzelf zullen er 23 mensen zijn, waaronder vijf kinderen. Over elk van de gasten vertelden ze me iets. Ik kreeg zo een persoonlijk inkijkje in hun leven, hoorde vertellen over de mensen die naast hen hadden gestaan als het leven tegenzat. En ze vonden het fijn dat ik een van hun gasten was. De vierde winst.

Armslag
De vijfde winst vond ik het lastigste te bespreken. Als fotograaf wilde ik vooral registreren, niet interrumperen en al helemaal niet regisseren. (Bij de fotosessie was dat natuurlijk anders, maar daarbij was de rolverdeling natuurlijker) Hoeveel ruimte gaven zij me tijdens de trouwceremonie? Het antwoord kwam neer op: zoveel als ik nodig vond om de foto’s te maken die ik wilde maken. Dus als de camera nog niet is ingesteld op het moment dat het nieuwe echtpaar elkaar mag zoenen, of als ik dan net de batterij moet vervangen, mag ik vragen om een extra lange zoen. Of nog een. Voor de foto.

Het wordt een mooie dag.