Belster

Wie belt is even op twee plaatsen tegelijk. Fysiek op de ene, maar met de aandacht op de andere plek. Wie met een telelens ‘stiekem’ fotografeert, doet hetzelfde.

Verschil: tussen de gefotografeerde en de fotograaf is er geen contact. Waar de beller zijn input uit de werkelijke wereld krijgt, krijgt de fotograaf de input uit zijn fantasie.

Deze Britse dame ruilde het zonnige park in voor een kantoorachtige omgeving. Er moest een afspraak gemaakt worden.Zoveel is duidelijk. Agenda uit de tas gehaald, pen in de hand. Ze had er de tijd voor genomen, was rustig op een bankje gaan zitten en had toen haar telefoon gepakt.

Zo goed en zo kwaad als het ging sloot ze zich af voor alle rumoer om haar heen. De kwebbelende mensen op de stoep en het geronk van de auto’s op de straat. Het leek me een gesprek over een sollicitatie. Zij, sollicitante, kreeg in dit gesprek te horen dat ze voor een volgende ronde terug mocht komen. En dat ze tijdens haar eerste gesprek een sociale, innemende indruk had gemaakt.

Waarom wilde ik haar zo graag zo zien? Als een beschikbare vrouw, die je kunt bellen en die dan haar agenda voor je openslaat? Ineens was ik weer volledig terug in mijn eigen wereld.