Close-up: matrixfrutsels
Deze schildpadjes zijn revolutionairder dan ze eruitzien. Ze staan voor een technologische ontwikkeling. Ze zijn namelijk gemaakt met een consumentenmodel 3D-printer.
Een 3D-printer maakt een lange sliert van bouwmateriaal (kunststof), en legt die volgens een ingewikkeld patroon neer. Patronen staan op internetsites. De lange sliert van ‘inkt’ plakt aan eerdere sliertjes, zo ontstaat de structuur. In deze close-up foto’s zie je hoe de lange sliert is neergelegd, en samengesmolten.
De linker foto beslaat ca 1×1 cm, de andere twee ca 5×5 cm. Rechts zie je hoe de pootjes (in X-vorm) verend vastzitten aan het onderschild.
Een schildpadje bestaat uit drie onderdelen: een onderkant met pootjes eraanvast, een schild, en een kop. De printer zet de onderdelen niet in elkaar, dat mag je zelf doen.
Het printen en uitharden van zo’n onderdeeltje duurt een paar uur. Je moet wel een beetje opletten of het printsel niet onder de bewegende printkop gaat meebewegen. Probeer maar eens op een losliggend papiertje een gezichtje te tekenen; dat wordt ook een rommeltje.
Ik vind dit geinige frutsels en vind het gaaf dat een vriend die heeft geprint, maar hoef als consument nog niet meteen zelf een 3D printer thuis. Ik vind het procédé te tijdrovend (en je moet toch wel een beetje opletten of het goed gaat), ik vind de oppervlakken nog niet glad genoeg en de cartridges te duur.
Maar goed; ik heb ook jarenlang geleefd zonder matrixprinter in huis – zo nodig ging ik voor prints naar de buren. Uiteindelijk kocht ik er toch een. Ik wilde mijn werkstukken zelf thuis printen. Dat gaat met deze 3D-ontwerpfabriekjes misschien ook gebeuren. Laat ik maar vast beginnen met sparen.
Sybren Visser maakt hoge kwaliteit close-up foto’s – als vrij werk of in opdracht. Neem contact op en vraag naar de mogelijkheden!