Gedragen verhalen
Op een doordeweekse avond kwam ik met zes andere mensen bijeen. Alleen de gastheer kende alle gasten, de anderen zagen elkaar op deze avond voor het eerst. Observaties tijdens een inspiratiediner.
Zeven mannen en vrouwen die elkaar anders niet nu zouden ontmoeten, kregen tijdens een informeel diner elk een kwartier het woord – om te praten over de wendingen in hun leven. De rest luisterde naar de verhalen.
Wanneer de verteller was uitgesproken, waren er altijd wel vragen. Geen diepgang werd geschuwd, sommigen legden zaken op tafel die ze nog nooit eerder in een zakelijke context hadden gedeeld. Er was op allerlei terreinen kwetsbaarheid, respect en herkenning. Ieder verhaal dierbaar en kostbaar.
Gedragen door de aandacht en oprechte belangstelling van de anderen, voelde ik me tijdens mijn eigen spreekbeurt als de diamant in deze hand: gedragen, kostbaar en gezien. En als de anderen vertelden, was ik een van de vingers: samen met de anderen ervoor zorgend dat niemand ten val kwam.
Het raakte me, hoe mannen in de kracht van hun leven worstelden met een gebrek aan energie. Ik hoorde stoere kerels benoemen dat persoonlijke gesprekken met hun vader nog niet zo eenvoudig waren. Hoe veel impact het kan hebben als ineens blijkt dat je moeder nog leeft, terwijl jij altijd dacht dat ze bij je geboorte was gestorven. Ik hoorde hoe ondernemers zich gevangen kunnen voelen in hun eigen bedrijf. En hoe een directeur nu dan toch middagen in zijn agenda blokte om er helemaal voor zijn gezin te zijn.
Wat mij ook opviel: het werd makkelijker – zelfs prettig om elkaar aan te kijken, en om het oogcontact dan ook vast te houden.
En toen ging ieder weer zijns weegs. We zullen misschien contact houden. Of elkaar nog eens ontmoeten. Maar nu al delen we een bijzondere ervaring: we vertrouwden een persoonlijk verhaal toe aan een groep nieuwe bekenden. En zij droegen – heel even – dat verhaal een stukje mee.
Ook ik ben dankbaar dat ik een van de tafelgenoten (van jou) mocht zijn. Je hebt het mooi verwoord en heb met plezier de avond, via ‘jouw woord’, weer even kunnen herbeleven.
Dag Sybren, wat krachtig verwoord. Exact zo. Het was een magische avond en ik voel dat wij elkaar – allemaal – nog een keer gaan ontmoeten. Liefs, Carola