Early birds (@SAIL2015)
Er moet toch een moment op de dag zijn dat het stil is rond de Sail-tallships. Dacht ik.
Ik nam me voor om een keer rond zonsopgang mijn geluk te beproeven. Een heerlijk warm bed weerhield me er gisteren van te gaan. Maar vandaag ging ik alsnog.
Ik kwam rond zes uur aan. De nachtelijke duisternis week voor de doorbrekende dag. Ik parkeerde mijn auto (illegaal) in een zijstraatje van de kade.
Al gauw zag ik: het was het uur van de fotografen, de hardlopers en de fietsers. Een fotograaf had een motorbootje gecharterd en hing over de voorplecht terwijl de schipper manoeuvreerde. Dat idee had ik ook overwogen. Op het droge: mannen met rugtassen en statieven. Sommigen met een fiets.
Hardlopers. Zij lieten zich door dit miljoenen-evenement niet van hun dagelijkse routine afbrengen.
Een man liet zijn hond uit, maar had zijn smartphone getrokken en nam de tijd bij een driemaster. De hond had maar te wachten tot de baas klaar was.
Passanten met (snor)fiets. Op weg naar hun werk reden ze hier ook altijd langs. Maar nu stopten ze. Want een plaat van deze schepen langs de kade kun je niet laten schieten.
Het werd drukker. Bestelbusjes. Een busje van “handhaving en toezicht” van het GVB. Een politieauto.
Toen stond ik niet rustig meer. Ik startte de motor en zag in mijn spiegeltje hoe een sleepwagen van parkeerbeheer het straatje inreed.