Rustgevend beeld
Ze vielen me in tv-series altijd op. De
roeiers op brede wateren in een tussenshot. Ze dragen bij aan de sfeer
van rust in de studentenstad, de sfeer van “niks aan de hand”. Diezelfde
sfeer is ook voelbaar langs de Bosbaan op een willekeurige
trainingsdag. Roeiers varen stil de kilometers heen en weer. Maar rust?
Deze sporters zetten – om zichzelf voort te bewegen – veel in beweging.
Hun lichaam is continu bezig met in balans blijven. De roeispanen
moeten op hetzelfde moment het water raken; iedere verkeerde beweging in
de boot leidt tot gespatter of geklots. Als het roeien er “rustig”
uitziet, levert de roeier een prestatie.
En dan het water rond
de boot. Bekijk de foto op een zo groot mogelijk scherm, en je ziet
kolkjes, belletjes, golfjes… het water rond de boot is allesbehalve in
rust.
De fotograaf dan. Om deze foto te maken stond ik meer dan
een uur langs het water met een dikke 300-millimeter lens – steunend op
een paaltje. Ontdekken wat ik de mooiste hoek vond om de roeiers te
zien: en concessies doen. Wil ik ze in het gezicht zien (dus
fotograferen als ze voorbij waren), dan had ik niet het mooie
tegenlicht. Dat soort dingen. De momenten in de slag herkennen,
handmatig scherpstellen, meebewegen als ze voorbijkwamen.
Ik ging
er vandaan toen het ging schemeren. Met lege batterijen,
spierpijn en vlekken op mijn kleren (het paaltje was natuurlijk niet op
mijn sta-hoogte, en dan ook nog vochtig vies). Hup het drukke verkeer
weer in. Het geheugenkaartje stond vol met schuine, onscherpe foto’s, of
foto’s waar de voor- of achterkant van de boten, of de roeispanen niet
goed in beeld waren. Of waar storende factoren rónd het water (lelijke
contrasten in de oevers, bordjes langs het water, het botenhuis aan het
uiteinde) de aandacht afleidden.
Het zal nog wel even duren voor
ik de “making of” van deze foto in mijn geheugen naar de achtergrond heb
verdrongen. En het zelf een “rustgevend beeld” vind.
Bekijk deze afbeelding groter op: http://www.flickr.com/photos/fotosyb/15771005581/
(Deze foto maakte ik als cursusopdracht bij de cursus “52 weken anders kijken”, van Else Kramer.)