Portretten

Een collega van mij – in het dagelijks leven ben ik tekstschrijver bij een bureau voor communicatie – heeft in zijn vrije tijd een boek met interviews gemaakt. De mensen die hij daarvoor interviewde, heeft hij ook gefotografeerd. Het resultaat is veelbelovend: bekende en minder bekende Nederlanders kijken terug op hun leven in, sinds en door de Tweede Wereldoorlog. Op de foto’s zien we gezichten die door de tijd zijn getekend. Rimpels, diepe gedachtenplooien.

Verschillen
Het – ook door de auteurs ontwikkelde – concept van het boek vroeg om uniforme fotografie. Alle mensen op dezelfde manier in beeld gebracht. Wonderlijk genoeg wordt het overzicht daar niet saai van. Sterker nog: je gaat bewuster zoeken naar de verschillen.

Mee
De collega nodigde me uit om wat suggesties te doen voor de nabewerking van de foto’s. Dat deed ik natuurlijk graag. Maar nog liever was ik meegegaan. Niet omdat ik het beter zou hebben gedaan, ik betwijfel of dat me zou zijn gelukt. Maar wel omdat ik het interessant had gevonden om hun verhalen te horen. En mooi om daarna hun portret te maken.

Zie hier de omschrijving door de uitgeverij, en hier alle geportretteerden.